Κρυφές στοές

… υπόγειες διαδρομές

Έρημα κορμιά

Αν και άθεη, το αγαπημένο μου past time όταν βολτάρω σε πόλεις του εξωτερικού είναι να μπαίνω σε εκκλησίες. Γνωστές, άγνωστες, είτε υπάρχουν στον οδηγό είτε όχι, πέραν από τους μεγάλους καθεδρικούς, αν βρεθεί εκκλησία στο δρόμο μου, το πιθανότερο είναι ότι θα μπω μέσα. Εκτός από το αρχιτεκτονικό και καλλιτεχνικό ενδιαφέρον (ναι, οι περισσότερες είναι απλά έργα τέχνης ή/και φιλοξενούν κάποια), είναι και κάτι άλλο που με συναρπάζει και με τραβάει σαν μαγνήτης.

Είναι εντυπωσιακά, αυτάρεσκα, ματαιόδοξα σύμβολα της ανθρώπινης μικρότητας, ανασφάλειας και ματαιότητας. Βρίσκω την αντίφαση υπέροχη.

St. Patrick’s Cathedral, Δουβλίνο ~ Έκανε τόσο κρύο έξω, που μόλις μπήκαμε μέσα η αίσθηση της ζεστασιάς που μας τύλιξε ήταν από τα πιο ανακουφιστικά συναισθήματα που έχω νιώσει

Άγιος Πέτρος, Βατικανό ~ Το βιτρώ πίσω από το ιερό. Λένε πως αν τραβήξεις φωτογραφία την κατάλληλη ώρα που οι ακτίνες του ήλιου περνάνε το τζάμι, το αποτέλεσμα είναι μοναδικό. Προφανώς η φωτογραφία αυτή δεν είναι τραβηγμένη την κατάλληλη ώρα

Santa Maria di Trastevere, Ρώμη ~ Μοναδικά βυζαντινά ψηφιδωτά

St. Andreas, Ρώμη ~ Εδώ μπήκα την κατάλληλη ώρα. Οι ακτίνες του ήλιου που δύει περνάνε από τα παράθυρα του τρούλου

St. Vitus Cathedral, Πράγα ~ Το παράθυρο με το βιτρώ του Μούχα. Όπου κι αν γύρναγες το βλέμμα σου, ένα εντυπωσιακό έργο τέχνης. Όπως και ο ίδιος ο ναός.

St. George’s Basilica, Πράγα ~ Έντονο κόκκινο χρώμα απέξω, μοναδική απλότητα και λευκό παντού μέσα. Από τις αγαπημένες μου

Notre Damme, Παρίσι ~ Υποβλητικός όγκος.  Πήγα παντού μέσα, την γύρισα ολόκληρη απέξω, στήθηκα στην ουρά, λαχάνιασα, ζαλίστηκα και ανέβηκα στο πιο ψηλό σημείο. Άξιζε τον κόπο, αλλά δεν θα το ξαναέκανα ποτέ

St. Roche, Παρίσι ~ Απλή απέξω χωρίς πολλά στολίδια. Την είδαμε καθώς τραβάγαμε γι’ αλλού. Μπήκαμε, μας αντάμειψε

St. Germain Des Pre, Παρίσι ~ Παραλογισμός, τρέλα, αδικία, ματαιότητα

St. Paul’s Cathedral, Λονδίνο ~ Έχω πάει 10 φορές στο Λονδίνο. Πίστεψέ το δεν έχω μπει ποτέ μέσα.

St. Bartholomew the Great, Λονδίνο ~ Εκεί γυρίστηκε το The End of the Affair και το Amazing Grace

St. Patrick’s, Νέα Υόρκη ~ Πιετά

Grace Church, Νέα Υόρκη ~ Με τέτοιο κήπο και τέτοιο ήλιο, δεν κάθησα πολύ μέσα

Trinity Church, Νέα Υόρκη ~ Είναι αλήθεια, σ’ αυτή την πόλη κοιτάς πάντα ψηλά

Αγία Σοφία, Κωνσταντινούπολη ~ Χωρίς άλλα σχόλια

Στην Ελλάδα δεν μπαίνω σε εκκλησίες. Ποτέ. Μοναδική εξαίρεση τα μικρά ξωκκλήσια στα νησιά. Μυρίζουν παλιό κερί και ξύλο, κι ότι κι αν γίνει αυτή η μυρωδιά θα είναι πάντα καλοκαίρι.

Η ιδέα για την ανάρτηση μου ήρθε καθώς άκουγα αυτό το τραγούδι

short link http://wp.me/pTiK1-6MY

4 responses to “Έρημα κορμιά

  1. Μαρία 14 Αυγούστου, 2012 στο 16:46

    Σου έχει ξεφύγει μία… St John the Divine, UWS. Είχε συναυλία η NY Metropolitan Orchestra όταν πήγα. Ή μάλλον για να το θέσω καλύτερα, επειδή είχε συναυλία (δωρεάν) η Met Orchestra πήγα, Το δωρεάν το έβαλα για να σου πω ότι η ουρά ήταν από την πόρτα γύρω το τετράγωνο και στις 3 πλευρές. Αν είχες περάσει απ’έξω, καταλαβαίνεις για τι μεγέθους τετράγωνο μιλάω.

  2. Narrator 14 Αυγούστου, 2012 στο 16:53

    Όντως αυτή μου ξέφυγε. Δεν ανέβηκα τόσο ψηλά. Και είναι κι άλλη μια που θέλω να πάω για «κινηματογραφικούς» λόγους… Θα αναστενάξουν τα πεζοδρόμια.

  3. katy 5 Σεπτεμβρίου, 2012 στο 07:34

    Καλή μου Νarrator, εξαιρετικό το αφιέρωμά σου στις εκκλησίες!

    Σου προτείνω, επίσης, την επόμενη φορά που θα πας στο Λονδίνο, να επισκεφθείς την “Church of Notre Dame de France” (αν δεν το έχεις κάνει ήδη). Βρίσκεται στην κεντρικότατη Leicester Square. Απ’ έξω δεν της φαίνεται καθόλου…αλλά μέσα φιλοξενεί το φανταστικό-έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων mural, του άθεου Jean Cocteau. Μαύρος ήλιος, Μαρία Μαγδαληνή και κανονική, αλλά και με τη μορφή τριαντάφυλλου στα πόδια του Χριστού (ο οποίος δεν φαίνεται πουθενά στο πλάνο, ούτε καν στο Σταυρό), μια Παναγία διαφορετική απ’ όλες τις άλλες, περίεργες και κακές φάτσες παντού και μια προσωπογραφία του ιδίου του Jean Cocteau, έρχεται να συμπληρώσει αυτό το περίεργο παζλ αθεϊας. Ένα mural που δεν ταιριάζει με τίποτα σε εκκλησία.
    Δικές μου φωτό, δυστυχώς, δεν μπορώ ν’ αναρτήσω (άσχετη παιδάκι μου), αλλά μπορείς να πάρεις μια μικρή ιδέα εδώ:

    Jean Cocteau mural - Notre Dame de France church, London
  4. katy 5 Σεπτεμβρίου, 2012 στο 07:40

    Α, ξέχασα επίσης ν’ αναφέρω κι ένα εκπληκτικό βιτρώ (όχι τόσο διαδεδομένο), που βρίσκεται στον Καθεδρικό ναό των Βρυξελλών «Άγιος Μιχαήλ και Αγία Γουδούλη».
    Είναι το «Παράθυρο της Δευτέρας Παρουσίας» στο μπροστινό μέρος του ναού, με τα φανταστικά πολύχρωμα βιτρώ (1528), όπου εικονίζεται ο Χριστός να υποδέχεται τις ψυχές των νεκρών… Αρκετά τρομακτικό (τη σωστή ώρα της ημέρας) και εκπληκτικής ομορφιάς!

Αφήστε απάντηση στον/στην katy Ακύρωση απάντησης